Na primavera escoitamos o chiar dos paxaros. Recibámola escoitando músicas inspiradas na propia primavera e nos seus sons:
martes, 20 de marzo de 2012
domingo, 18 de marzo de 2012
A PEPA ARDEU MAL
Nas crónicas da historia de Tui non falta un triste episodio que ten como protagonista á Constitución de 1812: a súa exemplarizante queima no céntrico Paseo da Corredoira.
É bastante probable que os pirómanos físicos e ideolóxicos de tan triste suceso non tiveran lido o documento que entregaban ao lume destrutor.
Tamén é moi probable que, coa súa acción, pensaran queimar un libro e, tamén de paso, destruír as ideas que o tal libro defendía e garantía.
Se iso pensaron non estiveron no certo porque os libros arden mal (está dito por Manolo Rivas no título dunhas das súas novelas) e as ideas son incombustibles: pódese matar ao mensaxeiro mais sempre quedará a mensaxe.
Puideron acabar con algúns dos pais desa modélica constitución,
puideron berrar "Vivan as cadeas!",
puideron incendiar a convivencia...
mais das cinzas xurdiu cal renovada ave fénix, a semente que, agochada en fértil terra, había de dar unha boa colleita de liberdades das que hoxe podemos gozar.
Por iso hoxe podemos celebrar os dous séculos dunha Pepa que ardeu mal,
Por iso hoxe podemos seguir lendo A Pepa
Por iso hoxe podemos festexar a Pepa coa palabra, coa música, co teatro...
É bastante probable que os pirómanos físicos e ideolóxicos de tan triste suceso non tiveran lido o documento que entregaban ao lume destrutor.
Tamén é moi probable que, coa súa acción, pensaran queimar un libro e, tamén de paso, destruír as ideas que o tal libro defendía e garantía.
Se iso pensaron non estiveron no certo porque os libros arden mal (está dito por Manolo Rivas no título dunhas das súas novelas) e as ideas son incombustibles: pódese matar ao mensaxeiro mais sempre quedará a mensaxe.
Puideron acabar con algúns dos pais desa modélica constitución,
puideron berrar "Vivan as cadeas!",
puideron incendiar a convivencia...
mais das cinzas xurdiu cal renovada ave fénix, a semente que, agochada en fértil terra, había de dar unha boa colleita de liberdades das que hoxe podemos gozar.
Por iso hoxe podemos celebrar os dous séculos dunha Pepa que ardeu mal,
Por iso hoxe podemos seguir lendo A Pepa
Por iso hoxe podemos festexar a Pepa coa palabra, coa música, co teatro...
1812-2012: duascentas primaveras coa Pepa. Viva a Pepa!
martes, 6 de marzo de 2012
ANXOS FEMININOS EN RIBADAVIA
Nos anos corenta, o diplomático Ángel Sanz Briz, coñecido como “o anxo de Budapest”, foi a salvación duns cinco mil xudeus. Pola mesma época as irmás Lola, Amparo e Julia Touza Domínguez eran, en Ribadavia, a cabeza visible dunha rede clandestina que ocultaba xudeus e facilitaba, a través da fronteira portuguesa, a súa marcha cara países onde quedarían a salvo das gadoupas do nazismo. Esta filantrópica labor acaba de saír do esquecemento grazas ás reportaxes xornalísticas (El Mundo, La Opinión, La Región) e do programa da TVG Reporteiros (do pasado 4 de febreiro, véxase o vídeo a partir do minuto 24).
Din que os anxos non teñen sexo, é mentira: os anxos de Ribadavia chamábanse Lola, Amparo e Julia e tiñan sexo feminino; elas, sen máquina de escribir, redactaron a súa particular lista de Schindler cos nomes dos xudeus perseguidos que, grazas á súa colaboración, renaceron en novos territorios de acollida. Para elas o noso recoñecemento e a nosa lembranza neste 8 de marzo, Día da Muller; porque elas, aínda que silenciadas pola historia dos grandes acontecementos e dos sonoros nomes, sempre ocuparán un sobranceiro lugar nos corazóns e nos pensamentos de cantos cremos na humanidade e na solidariedade; porque elas, xenerosas e boas mulleres, son escintilantes faros que alumean os camiños da xustiza e do amor aos semellantes nun mundo, moitas veces, demasiado pouco humano.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)