Poesía do mes (xaneiro 2009)



A neve cai
na inmensidade vacia.
Cai o rumor do branco siléncio.

Muda claridade
na pel do tempo:
pequenas flores húmidas.

Escoito-te
cando xa teño soñado
a tua luz vexetal.

A paisaxe é un ser
a se encarnar.

Dentro do siléncio
o presente non existe.

Unha ave busca o seu niño
nas árvores cargadas
de soidade.

A neve borra
as tuas pegadas
sobre a neve.

Cesáreo Sánchez Iglesias (1951)