A túa morte é un berro
que ao mesmo ceo ensordece,ten a altura estrelecida da túa alma.
dista noite na que aturamos espertos.
(Tomás Barros, Vieiro de Señardade)
Comezamos unha nova andaina e vaste mais sabemos que non nos deixas, só te adiantas no camiño; faremos a seitura da semente que plantaches e manteremos a túa lembranza ata que, cando xa non exista o tempo, nos atopemos na Biblioteca da Eternidade, compartindo o Libro da Vida Infinita.
María Dolores, sempre connosco!
No hay comentarios:
Publicar un comentario