O pasado 21 de febreiro, no comezo das vacacións do Entroido, celebramos o día da Lingua Materna. Na Biblioteca aproveitamos a data para presentar esta mínima escolma de textos.
Miña Patria:
Eu son o teu soldado máis forte.
A túa lingua é a miña espada
e cando debullo unha canción
cando florece unha palabra
canta en mín o labrego cavador
cando florece unha palabra
canta en mín o labrego cavador
o emigrante e o poeta,
o mariñeiro
o home que amasa o pan e moxe o leite.
¡Non son un home: Son un pobo
e ninguén me pode domear!
o home que amasa o pan e moxe o leite.
¡Non son un home: Son un pobo
e ninguén me pode domear!
Avilés de
Taramancos
LINGUA CAMPESIÑA
Lingua campesiña e proletaria
baixo a que estou acochadiño
tomando ista rafiña clara
de sol agoniante.
Lingua campesiña,
valado de silveiras
contra o que me encosto,
namentra-los mozos
van á romaxe da esperanza.
Idioma escuro,
patria pequena
que agurugullas no bico
da miña mao.
Naquila frangulla
do pan das palabras,
que me deixou en herdo
Don Vicente,
hei de esculpi-la rula
da esperanza
e sementa-la sementeira.
Patria pequena, sen maúscula,
Lingua campesiña e proletaria
baixo a que estou acochadiño
tomando ista rafiña clara
de sol agoniante.
Lingua campesiña,
valado de silveiras
contra o que me encosto,
namentra-los mozos
van á romaxe da esperanza.
Idioma escuro,
patria pequena
que agurugullas no bico
da miña mao.
Naquila frangulla
do pan das palabras,
que me deixou en herdo
Don Vicente,
hei de esculpi-la rula
da esperanza
e sementa-la sementeira.
Patria pequena, sen maúscula,
verdadeira patria.
Lingua pequena e fermosa e derrubada
lingua miña, verdadeira lingua.
En ti aprendo a vivir
coma un meniño
atoutiñante
que camiña
collido da mao daquil pai cego
e refugado
.
que camiña
collido da mao daquil pai cego
e refugado
.Antonio
Tovar
La langue est pour les hommes la plus belle des patries.
"Ma patrie, disait Albert Camus, c'est la langue française"
Gilles de Robin
CANCIÓN PARA CANTAR TÓDOLOS DÍAS
Hai que defender o idioma como sexa:
(...)
Hai que defender a fala en loita rexa
(...)
Temos que pelexar cos renegados,
cos que intentan borrar a nosa fala.
Temos que loitar cos desleigados
que desexan matala i enterrala.
Seríamos, sin fala, unhos ninguén,
unhas cantas galiñas desplumadas.
Os nosos enemigos saben ben
que as palabras vencen ás espadas.
O idioma somos nós, pobo común,
vencello que nos xungue e ten en pé,
herencia secular de cada un,
e fogar no que arde acesa a nosa fe.
Hai que loitar, pois, coa deserción,
cos parvos iñorantes burras quentes.
Hai que afirmar a fala con tesón,
defendela con uñas e con dentes.
Hai que darlle ó pobo a súa voz pura.
Quen nos quer sin fala, quer matarnos.
¡Hai que defender a fala con mao dura
pois precisamos da fala pra salvarnos!
(Manuel María)
¿Que diriamos se o Estado mandase derruba-lo Pórtico da Gloria?. Pois eu digo que o noso idioma é unha obra de arte mil veces superior á obra do mestre Mateo. Creouna o xenio inolvidable do noso pobo e labrouna o amor, a dor e a ledicia de moitísimas xeracións. Unha lingua é máis ca unha obra de arte; é matriz inesgotable de obras de arte. (Castelao)
Artigo 7
Tódalas linguas son a expresión dunha identidade colectiva e dunha maneira distinta de percibi-la realidade, polo tanto teñen que poder gozar das condicións necesarias para o seu desenvolvemento.
Artigo 14
Toda comunidade lingüística ten dereito a que a súa lingua sexa utilizada como oficial dentro do seu territorio.
(Declaración Universal dos Dereitos Lingüísticos, Barcelona, 1996)
Tódalas linguas son a expresión dunha identidade colectiva e dunha maneira distinta de percibi-la realidade, polo tanto teñen que poder gozar das condicións necesarias para o seu desenvolvemento.
Artigo 14
Toda comunidade lingüística ten dereito a que a súa lingua sexa utilizada como oficial dentro do seu territorio.
(Declaración Universal dos Dereitos Lingüísticos, Barcelona, 1996)
No hay comentarios:
Publicar un comentario