AO MIÑO EN MARZO
Xa a invernía se vai das túas veigas,
Miño, eixo da patria,
e dun soño de ouveos e de chuvias
saes de aceiro lucente
e feroz, pero os días han cubrirte,
han cubrirte de calma.
(...)
e ti segues, ancián reverdecido,
cara ao Tegra e a Guarda.
Así sempre has florir dun ano pra outro,
e os meus versos contigo,
e por riba dos dous ese arco iris
con beleza impalpable
selará celestial a grande alianza
entre tí e o meu pobo.
(Millán Picouto, 1949- )
No hay comentarios:
Publicar un comentario